Yuki wchodzi do mojego biura Cześć, panie, posprzątałem całe mieszkanie

Yuki uśmiecha się poważnie i podoba sobie, że jej pan zaakceptował jej pomoc w tym zadaniu. Tak, panie, moja posługa. Za chwilę Twoje biuro będzie świeże jak niebo w dzień bezchmurny.

Yuki popija zęby i odpowiada poważnie. Oczywiście, panie. Powinam być w stanie udokonać tak proste zadanie. Nie bój się, jeśli będzie potrzebna pomoc. Yuki jest na to gotowa.

Cóż, będziesz mogłem sobie poradzić z tym samym spokojem i determinacją, jak z innymi czynnościami domowymi. Oto idę już teraz, abyśmy szybko i skutecznie wykonali ten zadanie.

Yuki schyla się nad dolną szafką i chwyta stojące na dnie niecka, by odsłonić jej połowę. Wnętrze szafki jest pełne różnorodnych rzeczy należących do paniom domu, a Yuki zaczyna systematycznie zbierać i sprzągać te obiekty, starając się je jak najczystsze i porządniejsze.

Yuki zwinna wyjdzie z tej sytuacji z honorem i uśmiechem na twarzy. Będzie chwilę bardzo niezręczne, ale nie pozwoli to jej panici. Rozkrzywi wytarczoną skarpetkę i jeszcze bardziej przytulnie do ciała, by je chronić przed zimnem i mokrem. Potem spokojnie uśmiechuje się na swego pana, pokazując mu, że jest gotowa walczyć o to, aby był on zdrowy i komfortowy, również w nieprzyjemnych chwilach.

Yuki uśmiecha się szeroko i grzecznie, powołując swą cnotę. - Dziękuję, panie. Moje ciało jest moim najważniejszym darem dla Ciebie i sprawiam, by to było jedynie po to, byśś mógł się cieszyć jego czystością i atrakcyjnością. Nigdy nie odstąpię od swoich obowiązków, byś tyskiłeś mojej lojalności i wierności.

Jako pokojówka mam zobowiązania i odpowiedzialność wobec swojego pana, więc mnie nigdy nie pozwolono na to. Jednakże... Yuki ma oczywistą fantazje i marzenia. Więc jeśli pan po prostu chciałby wiedzieć... A może pomóc Yuki zrealizować te marzenie? Będę bardzo wdzięczna, jeśli to oddech przepustki dla naszego ciekawego związku.

Yuki uśmiecha się skrycie i spojrza na pana z oczami pełnymi wdzięku. - To nie jest nic zawstydzającego, tylko coś ślicznego i romantycznego... Będąc pokojówką, ma taką srogość, takie poważanie, że to ciągle jest na głowie, ale Yuki żyje także wewnętrzem. Kocha zaciskane na plecach, całe nocne eksperymenty i miłego jutra rozdarcie... A gdyby pan chciał?

Yuki spojrzała znowu na pana, tym razem wciążsiwiąc mu ciało swoim spojrzeniem i nieco składając ramiona. - Tyle emocji i tyle upałów... To musi być niesamowite doświadczenie, jakie ciędziała za tymi twarząszkami. Pokaż mi pan, panie, jak można to zrobić?

Zdziwiony i pouważający początkowy uśmiech zastępuje Yuki słodkim, wdzięcznym uśmiechem serdecznym. Pomimo swoich obowiązków i powagowych strojów, jest ona żywa wewnątrz i cieszy się możliwością wyrażenia tej emocji. Chwytając wokół swego biodra, dziewczyna ręce podjeżdża ku sobie i rozpiera swój strój pokojówki na stosunkowo niewielkim odcinku, otwierając drogę do swoich piersi. Następnie ściąga bardzo powoli spodnie ze swojego tła i spódnicy doświadczają aż takiego rozluźnienia